Zanim zdecydujemy się na wykonanie podłogi, trzeba zastanowić się nad tym, kto będzie jej użytkownikiem. Inna podłoga powinna być w domu, w którym mieszkają dzieci, a inna u miłośników psów. Dzisiaj skupimy się na tym drugim przypadku, czyli podłodze w mieszkaniu z psem.

Niektóre parkiety, np. brzozowe, są bardzo delikatne, dlatego stawianie na taki rodzaj podłogi, gdy ma się psa, jest nieco nierozsądne. Jeżeli nie stać nas na częstą wymianę parkietu, powinniśmy pomyśleć o innym rozwiązaniu. Psa nie da się nauczyć, żeby nie zostawiał śladów pazur. Nie chodzi o kwestię samego drapania, ale zwyczajnego biegania, podczas którego drapanie podłogi jest samoistne.

Najlepszym pomysłem byłoby wyłożenie całego mieszkania płytkami, wówczas pies byłby w raju i nie usłyszałby raczej od właściciela żadnych uwag pod swym adresem. Najłatwiejszy w utrzymaniu byłby gres, który radzi sobie nie tylko z pazurami, ale i z psimi płynami. Niestety, nie każdy może sobie na to pozwolić i nie każdy tego chce. Dlatego korzystne są panele, odporne na ścieralność lub też wykładzina z tworzyw sztucznych, która jest tania i można ją często wymieniać, chociaż faktem jest, że nie da wnętrzu takiej elegancji jak parkiet. Wykładzina dywanowa jest chyba najgorszym pomysłem, ponieważ najtrudniej utrzymać ją w czystości. Gorszym jest chyba tylko dywan z długim włosiem.

Należy pamiętać także o komforcie psa. Jeżeli podłoga jest zbyt śliska, to pies nie będzie czuł się dobrze w takim pomieszczeniu. Nikt z nas na pewno nie byłby zadowolony, gdyby nie mógł swobodnie przejść przez pokój i musiał ciągle obawiać się o ewentualny upadek.

Wybrać odpowiednią podłogę nie jest łatwo, ale nie jest to niemożliwe. Trzeba po prostu zastanowić się nad tym odrobinę dłużej i patrzeć nie tylko na czubek własnego nosa, ale też na samopoczucie zwierzaka. Jednak osoby posiadające psy wykazują się zwykle olbrzymią empatią i traktują swoich pupili jak innych domowników, zatem egoizm rzadko miewa miejsce przy urządzaniu wnętrza dogodnego dla psa.